آیا برآمدگی دوربین گوشی های هوشمند از کنترل خارج شده است؟
برآمدگی دوربین گوشی های هوشمند مسأله ای است که تقریبا از بدو تولد اولین نسل این گوشی ها مطرح بوده و بدون استثناء دامن تمام تولیدکنندگان را نیز گرفته است. اما گاهی مقدار برآمدگی در یک گوشی چنان از حد خود خارج می شود که ما را به این سوال وادار می کند که آیا واقعا کیفیت عکاسی و تعداد سنسور های دوربین با ضخامت ماژول دوربین رابطه مستقیم دارد یا می توان بدون دستکاری زیاد در طراحی، کیفیت عکاسی مطلوب را ارائه داد.
برآمدگی دوربین گوشی های هوشمند
گوشی تازه معرفی شده می 11 اولترا شیائومی یک برآمدگی دوربین عجیب دارد. این دستگاه نه تنها شامل چندین لنز است، بلکه دارای یک نمایشگر اولد با ابعاد 1.1 اینچ نیز در کنار دوربین های پشتی می باشد که به شما در گرفتن عکس های سلفی با کیفیت عالی کمک شایانی می کند. این همان گوشی ای است که اگر می خواهید هنگام گرفتن عکس سلفی به طور تصادفی از روی صخره سقوط کنید، به کارتان می آید. البته، حداقل نتیجه عکس خوب خواهد شد.
اما جداً! یک نمایشگر مخصوص سلفی؟ قدم بعدی تولید کنندگان گوشی هوشمند چیست؟ انصافاً درمورد شیائومی، این نمایشگر در پنل پشتی کاملاً بی استفاده هم نیست، برخلاف آنچه در گوشی ASUS ROG Phone 5 Ultimate مشاهده کردیم. در عوض، نمایشگر پشتی می ۱۱ اولترا که اندازه ماژول دوربین گوشی های هوشمند را از صرف ناخوشایند به زشت تبدیل می کند، چیزی فراتر از این است که به شما در عکاسی سلفی کمک کند؛ چرا که به عنوان یک نمایشگر همیشه روشن که زمان را نشان می دهد و می تواند اعلان ها را نیز نشان دهد، عمل می کند.
به نقل از androidauthority، شیائومی می ۱۱ اولترا تنها گوشی جدیدی است که در ترکیب دوربین عقب زیاده روی کرده است. ما می دانیم که چرا سنسور های دوربین هر ساله بزرگ و بزرگ تر می شوند. این برای عکس های شما چیز خوبی است. سنسورهای بزرگ تر می توانند نور بیشتری را ثبت کنند، این به معنی سرعت شاتر بیشتر و عکس های واضح تر است. تنظیمات لنزهای رایج در تلفن های امروزی پیچیده تر می شوند. ماژول دوربین گوشی های هوشمند معمولی شما دارای دوازده عنصر لنز است که در جلوی سنسور نشسته اند. این عناصر به فاصله فیزیکی نیاز دارند.
مسأله اصلی اما اینجاست که در حال حاضر سازندگان گوشی های هوشمند که می خواهند یک تجربه عکاسی بدون نقص را ارائه دهند، با یک چالش روبرو می شوند: “ضخامت کل دستگاه را متناسب با ضخامت برآمدگی دوربین زیاد کنیم، یا فقط بخشی از آن را که شامل لنز دوربین گوشی می شود؟” در نهایت تصمیمی که آن ها در این زمینه گرفته اند حداقل در زمان حال کاملاً واضح است.
در حال حاضر، سامسونگ شاید بدترین مورد در این زمینه باشد. گلکسی اس ۲۰ اولترا سال گذشته و به طور کلی سری اس ۲۱ امسال دارای ماژول های دوربین عظیم هستند. پنل پشتی آن ها کاملا تحت تأثیر برآمدگی دوربین قرار دارد. به ویژه اس ۲۰ اولترا که از دوربین تله فوتو پریسکوپی نیز بهره می برد، بنابراین واقعاً به فضای کافی برای جایگذاری این دوربین احتیاج است، اگرچه مطمئن نیستیم که بزرگنمایی 100 برابر ارزش این حجم از برآمدگی را داشته باشد. سایر ماژول های دوربین در گوشی ها از جمله آیفون ۱۲ پرو اپل و شیائومی می ۱۱ تا حدودی استاندارد هستند. اما به نظر می رسد هواوی با سری P50 پا را یک قدم فراتر خواهد گذاشت.
گوشی هایی نیز هستند که موفق به گنجاندن چندین لنز دوربین در پنل پشتی خود شده اند در حالی که طراحی کلی دوربین آن ها به طراحی خود دستگاه آسیب نزده است. مثال هایی از این موارد شامل پیکسل ۵ گوگل و وان پلاس ۹ پرو می شوند. سپس ماژول های دوربین گوشی های هوشمند مانند اوپو فایند ایکس ۳ پرو وجود دارد. با وجود ابعاد بزرگ سنسور ها، اما این شرکت به جای اینکه یک طراحی زمخت را به دست ما برساند، ماژول دوربین را به زیبایی هر چه تمام تر طراحی کرده است. هیچ ماژول دوربین دیگری اینقدر جذاب نبوده است. آفرین اوپو!
بدون شک خواسته ما این است که تلفن های هوشمندمان بهترین دوربین های ممکن را داشته باشند. کیفیت و عملکرد دوربین به اولویت های اصلی خریداران تبدیل شده و رقابت در این زمینه شدید است. با گذشت هر سال شاهد تعداد بالا و بالاتر مگاپیکسل، پیکربندی خلاقانه تر لنز ها، فلش های پرنور و قدرتمند، آرایه های میکروفون و حتی سیستم های فوکوس جدید هستیم. همه این ها به فضای بزرگ بخش دوربین و در نتیجه ماژول های بزرگ تر نیاز دارند.
چه زمان طراحی دوربین بخودی خود طراحی گوشی را تداعی می کند؟
این سوال مطرح می شود که چه زمانی طراحی دوربین بخودی خود طراحی کلی گوشی را تداعی می کند؟ آیا سازندگان گوشی ها به منظور جای دادن سیستم های دوربین پیشرفته، تغییرات اساسی را در دستگاه خود وارد می کنند؟ آن تغییرات چیست؟ آیا مصرف کنندگان از آن استقبال می کنند؟
ما چندین مثال از این نمونه را داشته ایم. نوکیا PureView 808، از سال 2012، یکی از این دستگاه هاست. 808 بر کیفیت دوربین تأکید داشت که منجر به خلق یک گوشی هوشمند شد. سپس سامسونگ Galaxy S4 Zoom را داشتیم که قطعاً ابتدا یک دوربین و سپس یک گوشی بود. این دستگاه ها برای ارائه تصویربرداری بهتر، تجربه اصلی گوشی را به خطر انداختند، هرچند هیچ یک از این دو در بازار موفق ظاهر نشدند. علت آن اما، در صورت مسأله نهفته است.
اولویت خریداران گوشی های هوشمند، دستگاه هایی است که صفحه نمایش بزرگ و طراحی جمع و جور را همزمان ارائه می کنند. تا زمانی که این همان چیزی باشد که مصرف کنندگان می خواهند، سازندگان گوشی های هوشمند نیز این مورد را به آن ها می دهند. به هر حال دوربین های کامپکت در دنیای عکاسی در حال مرگ هستند چرا که توسط دوربین های با کیفیتی که اکنون به عنوان بخشی از تلفن های خود حمل می کنیم، جایگزین شده اند. احتمال بسیار کمی برای سازندگان کنونی گوشی های هوشمند وجود دارد که نمونه هایی مانند نوکیا 808 یا گلکسی S4 زوم را دوباره احیا کنند.
اما این بدان معنا نیست که سازندگان گوشی ها می توانند با گذشت هر نسل، سایز ماژول دوربین را افزایش دهند. آیا نقطه اوجی وجود دارد؟ در نهایت، ابعاد این ماژول ها تا چه اندازه پیش خواهد رفت؟ احتمالی وجود دارد که ما دوباره به نقطه اولیه طراحی ماژول های دوربین برسیم؟ تا زمانی که ما به این حد نرسیم، انتظار دارم که ماژول های دوربین گوشی های هوشمند همچنان در اندازه و پیچیدگی رشد کنند.
نظر شما راجع به برآمدگی دوربین گوشی های هوشمند چیست؟ افزایش سایز ماژول دوربین ها را تا چه حد مناسب می دانید؟ آیا باور دارید که گنجاندن دوربین هایی با ابعاد بزرگ و کارایی قوی نسبت به طراحی ظریف تر ارزش دارد؟
نوشته آیا برآمدگی دوربین گوشی های هوشمند از کنترل خارج شده است؟ اولین بار در ترنجی پدیدار شد.
