کاتیوشا

۲۰۱۸ | طنز

کارگردان : علی عطشانی

نویسنده : مهدی علیمرزایی علی عطشانی

بازیگران : هادی حجازی‌فر احمد مهرانفر لیلا اوتادی

خلاصه داستان : علی کاتیوشا مرد میانسالی است که دوران جنگ را تجربه کرده و حالا به انتقاد از تصمیمات دولت در صفحه اینستاگرام خود مشغول است. اما او بزودی تصمیم می گیرد بادیگارد پسرِ یکی از چهره های مهم کشور شود.

[site_reviews_summary title=”میانگین امتیاز اعضای نقد فارسی” assigned_to=”post_id” hide=”bars,rating,summary”]

نقد اعضای نقد فارسی درباره فیلم

[site_reviews_summary title=”میانگین نظرات” labels=”عالی,خوب,متوسط,بد,افتضاح!” assigned_to=”post_id”]

[site_reviews title=”نقد اعضای نقد فارسی” pagination=”ajax” assigned_to=”post_id” id=”jj8k84kj”]

[site_reviews_form assign_to=”post_id” id=”jj8k0t92″ hide=”email,terms”]

تصاویر فیلم

عباس نصراللهی (امتیاز ۲ از ۱۰)

در روزهایی که کمدی‌های سخیف و سطحی در نوک قله سینمای بی رمق ما نشسته‌اند و با افتخار تمام از فروش‌های میلیاردی خود می‌گویند، طبیعی است که بازار ساخت این جسن از فیلم‌ها بسیار داغ باشد و هر کسی با یک طرح نصفه و نیمه که هیچ گاه نمی‌تواند به قصه‌ای منسجم ختم شود وارد میدان شده و فیلم به اصطلاح کمدی بسازد.

آخرین فیلم علی عطشانی که در همه این سال‌ها تمام تلاشش را کرده تا او را جنجالی خطاب کنند، یک اثر پوچ و کاملا بی معنی است که ایده‌ی اولیه‌اش را مهراب قاسمخانی داده و از یک الگوی قدیمی استفاده کرده اما کارگردان نویسنده فیلمنامه نتوانسته‌اند به همین ایده نیم خطی پر و بالی بدهند و در نهایت کشش و یا یک موقعیت درست را ایجاد کنند تا در بدترین حالت بتوان نام فیلم را به این اثر نسبت داد. ایده فیلم این است که یک شخصیت مذهبی با یک شخصیت غیرمذهبی هم مسیر شود تا در سیر افتادن اتفاقاتی قطعا شخصیت غیرمذهبی دچار تحول شود و همه چیز به خوبی و خوشی به پایان برسد.

همین ایده تکراری، باعث شده تا علی عطشانی بدون داشتن یک خط قصه و یا توانایی در ایجاد یک موقعیت درست برای شخصیت‌هایش دست به ساخت فیلم بزند و تصاویر را پر کند از لحظاتی که شخصیت‌هایش دیالوگ‌های گل درشت می‌گویند و قطعا آن شخصیتی که در ظاهر بدمن فیلم است باید تنبیه شود و مورد شماتت قرار گیرد، سال‌های سال است که این چنین درشت گویی و در سطح سخن گفتن در سینما کوچکترین اثری ندارد و این که تمام تئوریسین‌های بزرگ تلاش می‌کنند تا موضوع مهمی چون زیرمتن را در فیلمنامه جا بیندازند به باد فنا برود، در واقع سینمای ما با ساختن چنین فیلم‌هایی یکی از سردمداران زیر سوال بردن تمام اصول سینمایی است. در فیلم «کاتیوشا» از اسم بازیگران گرفته تا رفتارهای ناقص و بی سرو شکل شخصیت‌ها و طرز لباس پوشیدنشان همگی خبر از این می‌دهند که فیلم می‌خواهد حرف‌های بزرگی را در قالب طنز بزند، اما اگر موضوعی واقعا دغدغه و مساله فیلمی باشد، قطعا نیازی به این همه دست و پا زدن‌های بیخود ندارد و موفق می‌شود حرفش را بزند.

«کاتیوشا» دو شخصیت متضاد را در کنار هم قرار می‌دهد تا به واقع بتواند از اختلافات فکری این دو استفاده کند و موقعیت‌هایی را به وجود آورد تا بیننده به خنده و فکر واداشته شود، اما فیلم از تمام این‌ها تنها دو شخصیت متضاد را دارد، که آن‌ها نیز تنها در حرف زدن، لباس پوشیدن و محل زندگی متفاوت هستند، و کوچکترین فاکتوری را ندارند تا یک شخصیت درست را با تیپی خاص به بیننده معرفی کنند. در اصل عوامل فیلم حتی موفق نمی‌شوند یک تیپ شخصیتی خاص را ایجاد کنند، چه برسد به اینکه به خود شخصیت نائل شوند. و حتی پیش از رسیدن به خود این کاراکترها، انتخاب بازیگران هم قطعا با مشکل مواجه است، هادی حجازی فر شاید انتخاب مناسبی برای آن تیپ باشد، که البته به دلیل نقایص فراوان در پرداخت شخصیت به هیچ وجه نمی‌تواند تمام توانایی‌های خود را عرضه کند و انتخاب احمد مهرانفر که کاملا مشخص است تنها برای بیلبوردهای تبلیغاتی فیلم است و هیچ کارکرد و منطق درستی برای آن شخصیت در آن جایگاه و با این جنس از رفتارها ندارد.

فیلم از جهتی دیگر در نمایش پشت سر هم و قطاری اتفاقات بی ربط و بدون منطق رخ داده برای این دو کاراکتر آن چنان در شتاب است و کات‌های پیاپی دارد و هنوز یکی از معضلات تمام نشده، سراغ دیگری می‌رود که بی سرو ته بودن خود را حد کمال برساند و جایی تیر خلاص را بزند که به بدترین شکل ممکن مسیر این دو شخصیت را به پایان برساند و چیزی از که از لحظه ابتدایی و برخورد این دو کاراکتر با هم پیش بینی می‌شد را نصیب بیننده کند بدون اینکه کوچکترین خلاقیتی را درون خود رقم بزند.

«کاتیوشا» نه شخصیت پردازی درستی دارد، نه موقعیت‌های درستی را ایجاد می‌کند تا از ایده اولیه و تکراریش بتواند حداقل استفاده را ببرد، نه موفق می‌شود از بلای فضای مجازی که تنها حرفش را می‌زند استفاده کند، نه می‌تواند با دیالوگ‌های گل درشت و سطحیش حرفی را بزند که مخاطب را وارد چرخه فکر کند و در نهایت اثری را به مخاطب ارائه می‌کند که هیچ فاکتور خاصی برای عرضه ندارد. تنها شامل تصاویری است که در آن پشت سر هم و بی منطق اتفاقاتی رخ می‌دهند که کوچکترین میزان اثرگذاری‌ای را نخواهند داشت.

«کاتیوشا» نمونه بارز یک فیلم سطحی و درشت گو است که جایی در سینما ندارد.

نوشته کاتیوشا اولین بار در نقد فارسی. پدیدار شد.