پهپاد جدید MIT بدون هیچ قطعه متحرکی پرواز میکند

صنعت هوانوردی جهان هرچند با سرعتی بسیار کم، اما همواره در حال پیشرفت است. پیش بینی می شود نسل های بعدی هواپیماها و تجهیزات حمل و نقل هوایی بسیار کم مصرف تر و کم صداتر از نمونه های کنونی باشند و در مقیاسی فنی تر، از قطعات متحرک کمتری ساخته شوند. در حالی که موارد اول به تدریج در حال پیگیری و عملیاتی شدن هستند، محققین دانشگاه MIT توانسته اند نمونه اولیه از پهپادی را تولید کنند که بدون استفاده از هیچ قطعه متحرکی پرواز می کند.

این پهپاد جدید به جای استفاده از پره های توربین و ملخ به کار رفته در هواپیماهای معمولی، از الکترودهایی بر روی بال های خود استفاده می کند که برای به حرکت درآوردن پهپاد در هوا یون های نیتروژن تولید می کنند. ایده چنین طرحی اولین بار در دهه 1920 با عنوان "بادهای یونی" مطرح شده اما از آن زمان تا کنون هیچ نمونه واقعی از هواپیماهای پیشنهادی ساخته نشده بوده است. بادهای یونی به این ترتیب برای اولین بار به تولید پیشرانش الکتروآیرودینامیکی در یک هواپیما می پردازند. پروژه MIT برای تولید این هواپیما 9 سال ادامه داشته است. نمونه نهایی تولید شده وزنی در حدود 2.5 کیلوگرم دارد و طول بال های آن به 5 متر می رسد که در آن آرایه ای از سیم های باریک و پهن قرار گرفته اند و به عنوان الکترودهای مثبت و منفی عمل می کنند. همچنین از یک باتری پلیمر لیتیومی برای تامین برق مورد نیاز برای شارژ سیم ها نیز استفاده می شود. مرحله بعدی جذب و دفع الکترون های باردار شده از مولکول های هوای پیرامونی است که ابری از یون ها را از خود برجای می گذارد که در نهایت با سیم های دارای بار منفی برهمکنش خواهند داشت. نتیجه چنین فرآیندی پیشرانش هواپیما به سمت جلو خواهد بود.

با وجود هیجان انگیز بودن چنین ایده ای، این هواپیما در بهترین حالت تنها 60 متر پرواز کرده است و البته در چندین پرواز آزمایشی همگی را با موفقیت پشت سر گذاشته. تیم تحقیقاتی MIT حالا به دنبال افزایش بهره وری دستگاه خود هستند تا بتوانند از آن برای پروازهای طولانی تر نیز استفاده کنند. افزایش توان تولیدی به ازای واحد سطح نیز گام بعدی در این پروژه خواهد بود.